ای خوب‌تر از بوی نم و بارش باران
خورشیدترین پرتو تابیده به دوران
انگیزه هر صبح شکوفایی پیچک
جان‌مایه‌ی گل کردن داوودی آبان
تو فرصت سبزینگی خاک سیاهی
ای چشمه‌ی پیداشده در خشک بیابان
■■■
دیری‌ست که در چنگمی و کام ندادی
آهویی از این دست گرفتار و گریزان
بر گرده‌ی عریانی من زین نگذاری
وحشی‌م بر آن دشت هوس‌ناک بتازان
شاعرتر از آنم که از این بیش نکارم
در گودی اندام تو مضمون پریشان
